“მე ვტოვებ ნაფერებ და ნარუდუნებ ჩემს საქმეს და სულაც არ მეცრემლება ახლა! უბრალოდ,მივხვდი, რომ ცრემლები აღარ მქონია…”- ჟურნალისტი უმუშევართა რიგებს შეუერთდა
ჟურნალისტი თეა ჩეჩელაშვილი პოსტს აქვეყნებს:
უკვე 22 წელია ვმუშაობდი.რაც შვილები წამოიზარდნენ, სულ ვმუშაობდი..და კონფუცის არიყოს , სულ მეგონა სამსახურში არ დავდიოდი, რადგან მას სულ სხვა რამ ჰქვიოდა, იყო თავდავიწყებულ ენთუზიამზე და სიყვარულზე აწყობილი რაღაც სულ სხვა შეგრძნებების სრული სიამოვნება.
გამიმართლა! არცერთი დღე არ მიღალატია ჩემი პროფესიისათვის.ვიყავი ყველაგან გაზეთში,რადიოში, ტელევიზიაში.ჩემი პროფესია უწყვეტი სუნთქვასავით თან დამყვებოდა,ჰო, სუთქვასავით, რომლის გარეშედაც უბრალოდ, ვერ სძლებენ.
ვინ გავხდი, რად ჩამოვყალიბდი, რად გადავიქეცი ან საერთოდ რა გამოვიდა ჩემგან ? ან გამოვიდა საერთოდ? ეს თქვენთვის მომინდვია (უბრალოდ, საკუთარ თავზე საუბარი,აქ მეტად უადგილოა)
დღეს კი, ეს თქვენი განაგრძე კითხვა
